Lęk separacyjny to naturalne zachowanie dzieci do około piątego roku życia. Jest to lęk przed oddzieleniem od osoby bliskiej dziecku. Może być to mama, tata, babcia, a zdarza się nawet, że dziecko wyraża lęk separacyjny przed rozdzieleniem z nianią, z którą przebywa sporo czasu w ciągu dnia.
Lęk separacyjny objawia się najczęściej płaczem, niemożliwością oderwania dziecka od bliskiej osoby, apatycznym zachowaniem pozostawionego dziecka, brakiem apetytu, a nawet moczeniem nocnym lub jąkaniem się.
Jak zatem nauczyć siebie i dziecko pozostawania pod opieką innych?
Po pierwsze należy zachowywać spokój. Dziecko nie może odczuwać, że to co nastąpi, jest czymś dziwnym, niezwykłym i można się tego bać. Sytuacja i tak jest odmienna od codzienności, a dzieci przyzwyczajone do rytuałów i planu dnia mogą poczuć się zestresowane.
Aby zapewnić swojemu dziecku maksimum komfortu powinnaś jak najszybciej pozostawiać dziecko pod opieką innej osoby. Na początku wiadomo, że czas ten będzie krótki, w miarę rośnięcia dziecka należy wydłużać czas pozostawania z inną osobą, a same pożegnania powinny być krótkie i rzeczowe, z uśmiechem na twarzy. Ten uśmiech powinien zapewnić dziecko, że wszystko jest w porządku, a ty zaraz wrócisz.
Dobrym rozwiązaniem jest również, aby na początku zostawać razem z inną osobą, która pozna dziecko, dziecko przyzwyczai się do niej i samo pozostawienie nie będzie już tak trudne.
Co jednak z lękiem pozostawania w przedszkolu?
Dzieci przedszkolne, które po raz pierwszy przekraczają próg placówki zwykle można podzielić na dwie grupy. Te, które płaczą od początku i te, które płaczą po kilku dniach entuzjazmu. Tu niestety nie ma złotego środka, bardzo dużo zależy od samego przedszkola i od wychowawczyń, ich doświadczenia, serca i cierpliwości.
Wiele przedszkoli organizuje dni adaptacyjne, po to, by dziecko mogło przyzwyczaić się do nowego miejsca, pani, kolegów. Dobrze jest również, gdy możesz przez pierwsze kilka tygodni odbierać dziecko bardzo wcześnie, by nie siedziało długo w przedszkolu i stopniowo ten czas wydłużać.
Lęk separacyjny to zachowanie, z którego dziecko wyrośnie, jeśli mu na to pozwolisz. Oznacza to, że nie wolno pobudzać w dziecku lęku, nie można go w nim utwierdzać i robić przerażoną minę, bo maluch wychodzi z inną osobą na spacer. Choćby dlatego, że poczucie własnej wartości, myślenie o sobie: jestem dzielny, dam radę! To trzon charakteru przyszłego dorosłego człowieka.
