Świnka morska pochodzi z z Ameryki Południowej. Zwłaszcza w Peru można odnaleźć dziki gatunek zwierząt bardzo podobnych do świnki morskiej. Nie wiadomo, czy udomowienie świnek nastąpiło tuż przed wyprawami Inków (ok. 1200 roku) czy było związane właśnie z nimi. Jako pierwsi odkryli je Hiszpanie podbijając ziemie należące do Inków, natomiast to Holendrzy przywieźli je do Europy.
Budowa ciała świnki morskiej
Świnki cechuje podłużna głowa, duże, błyszczące oczy, szeroko rozstawione uszy. Sierść krótkowłosych jest lśniąca i gęsta, w długowłosych powinna być miękka i elastyczna, u świnek ostrowłosych włos stoi i układa się w rozetki.
Odmiany świnek morskich
Istnieją trzy główne odmiany świnek morskich:
1. Świnki morskie gładkowłose – występują w różnych odmianach barwnych, są bardzo wytrzymałe i odporne na choroby, z wyjątkiem albinosów, czyli świnek o umaszczeniu białym i o czerwonych oczach.
2. Świnki morskie długowłose – mają gęstą i długą sierść, nierzadko osiągającą długość nawet 40 cm, występują w różnym umaszczeniu.
3. Świnki morskie ostrowłose – zwane też rozetkowymi, ich sierść układa się w fantastyczne rozetki nadając świnkom łobuzerskiego wyglądu. Świnki morskie ostrowłose są podatne na choroby.
Jak opiekować się świnką morską
Klatka powinna być duża, najmniejsza to 50x40x15 cm. Dno klatki należy wysypać trocinami, świnki mają bardzo delikatne łapki. Świnka powinna mieć domek, gdzie może się schować, może mieć również drabinki czy kołowrotek, jednak rzadko z tego korzystają.
Żywienie świnki morskiej
W sklepach zoologicznych są dostępne gotowe karmy dla świnek morskich, dodatkowo można podawać im kolby z ziarnami. Ogryzanie takich kolb pomaga ścierać bez przerwy rosnące zęby.
Można również podawać marchew, jabłka i siano. Należy zapewnić dostęp do świeżej wody, najlepiej z poidła zawieszonego na klatce, gdyż świnki lubią przewracać miseczki.
Charakter świnki morskiej
Świnki są przyjacielskie, towarzyskie. Rzadko gryzą, raczej ostrzegawczo furczą. Świnkę morską można nauczyć przychodzenia na zawołanie, lubią głaskanie po głowie i grzbiecie. Niekłopotliwe, chociaż potrafią być hałaśliwe. Zwłaszcza na widok opiekuna, wówczas wydają charakterystyczne chrumknięcia i piski.
Źródło: „Zwierzęta w domu”, Mirosław Huszcz
