Szkarlatyna jest chorobą, która obecnie nie jest groźna. Dlaczego? Ponieważ, mimo że jest chorobą samoograniczającą się, każdy lekarz wie, że musi przepisać dziecku antybiotyk. Co się jednak stanie, jeśli nie udamy się z dzieckiem z podejrzeniem szkarlatyny do lekarza, lub postanowimy wbrew jego zaleceniom nie podać antybiotyku?
Jeszcze w pierwszej połowie XX wieku szkarlatyna zbierała krwawe żniwo. Nie dlatego, że sama choroba jest dla dziecka groźna – w większości przypadków ustępuje sama w przeciągu 5 do 7 dni. Jednak jest ona chorobą, której powikłania są bardzo poważne. Z tego powodu w każdym przypadku szkarlatyny stosuje się antybiotykoterapię. Podobnie jest w przypadku anginy, która powodowana przez te same bakterie, wywołuje powikłania tak samo często co szkarlatyna.
Szkarlatyna u dziecka może wykazywać powikłania które można podzielić na dwie grupy: ropne i nieropne. Powikłania ropne to te, które pojawiają się wcześnie i wynikają z obecności samych bakterii w danym narządzie. Możemy tutaj wymienić zapalenia ucha, płuc, zatok, węzłów chłonnych, wsierdzia, powięzi czy opon mózgowo-rdzeniowych oraz powstanie ropni okołomigdałkowych lub zagardłowych. O wystąpieniu jednego z tych powikłań świadczyć będzie niepoprawiające się lub pogarszające się samopoczucie dziecka czy nieustępująca gorączka. Zależnie od lokalizacji zapalenia może pojawić się ból ucha, uporczywy kaszel z odkrztuszaniem żółto-zielonkawej wydzieliny, ból głowy, bóle w klatce piersiowej, wymioty czy ból gardła i okolic szyi. W powyższych przepadkach konieczne jest udanie się do lekarza i, podobnie jak w niepowikłanej szkarlatynie, sumienne przyjmowanie antybiotyku, a w cięższych przypadkach nawet hospitalizacja.
Powikłania nieropne z kolei, to powikłania późne. Wynikają z nieprawidłowej odpowiedzi immunologicznej naszego organizmu lub uszkodzeń wynikających z powstających przeciwciał. Niestety, ten typ, mimo że dużo rzadszy niż grupa powikłań ropnych, może również wystąpić pomimo przyjmowania antybiotyków, choć antybiotykoterapia zmniejsza ryzyko ich powstawania. Zatem tutaj może pojawić się popaciorkowcowe kłębuszkowe zapalenie nerek, dystonia wtórna do martwicy prążkowia, popaciorkowcowe reaktywne zapalenie stawów, gorączka reumatyczna, pląsawica Sydenhama. Zatem jeśli dziecko przebyło szkarlatynę, a pojawiły się u niego mimowolne ruchy kończyn, bóle stawów, długo utrzymująca się gorączka czy bóle w okolicy lędźwiowej i zmniejszenie wydzielania moczu, należy natychmiast udać się do lekarza.
Powikłania szkarlatyny, mimo że rzadkie, są bardzo poważne. Zatem stosowanie się do zaleceń lekarskich jest bardzo ważne, jak i pilna obserwacja dziecka pod kątem możliwych objawów.
