Biegunka podróżnych to najczęściej diagnozowana choroba układu pokarmowego u osób podróżujących do krajów rozwijających się, zwłaszcza do strefy tropikalnej i subtropikalnej. Wiąże się z mało przyjemnymi objawami, które jednak w wielu przypadkach ustępują samoistnie. Czy chorobie można zapobiec? Czy stosowanie probiotyków przed planowaną podróżą ma sens? Spróbujmy odpowiedzieć na te pytania.
Według statystyk prowadzonych przez Centrum Zwalczania i Zapobiegania Chorobom (1) biegunkę podróżnych rozpoznaje się u 30–70% turystów (1). Największe ryzyko infekcji dotyczy osób, które wyjeżdżają do krajów Azji Południowej (Indie i kraje ościenne) oraz Azji Południowo-Wschodniej, Afryki Subsaharyjskiej i Ameryki Łacińskiej. Należy jednak zaznaczyć, że prawdopodobieństwo wystąpienia biegunki podróżnych jest tym wyższe, im niższy jest standard miejsca, w którym dana osoba przebywa.
Biegunkę podróżnych wywołują drobnoustroje chorobotwórcze przewodu pokarmowego (3). W zdecydowanej większości przypadków za infekcję odpowiadają bakterie (3), zwłaszcza enteropatogenne i enterotoksyczne szczepy pałeczki okrężnicy (E. coli), rzadziej wirusy, pierwotniaki i grzyby.
Czynniki ryzyka biegunki podróżnych
Do zakażenia patogenami dochodzi najczęściej drogą doustną, zwłaszcza przez skażone czynnikami infekcyjnymi wodę, pokarm lub ręce.
Biegunka podróżnych objawia się wodnistą biegunką, której towarzyszą najczęściej dolegliwości ze strony układu pokarmowego, m.in. bóle brzucha o charakterze kolkowym, nudności, wymioty, wzdęcia, utrata apetytu (3). Niekiedy towarzyszy im gorączka i znaczne osłabienie.
W większości przypadków choroba ma charakter łagodny, samoograniczający się (3). Rzadko prowadzi do powikłań, jednak szczególną troską powinny być objęte osoby chorujące przewlekle, dzieci, kobiety w ciąży oraz seniorzy. W ich przypadku o wiele łatwiej o odwodnienie, a sama choroba może mieć gwałtowniejszy przebieg.
Jak zminimalizować ryzyko zakażenia?
Na temat profilaktyki przed wyjazdem w daleką podróż, zwłaszcza survivalową, warto porozmawiać z lekarzem chorób zakaźnych i medycyny podróży. Należy jednak pamiętać, że wystąpieniu biegunki podróżnych można w znacznym stopniu zapobiec (2). Podstawą jest przestrzeganie podstawowych zasad higieny rąk i posiłków. Należy dokładnie myć ręce (można je też dodatkowo odkażać preparatami na bazie alkoholu) każdorazowo po skorzystaniu z toalety oraz przed jedzeniem i przygotowywaniem jedzenia, a także unikać wody i pokarmów nieznanego pochodzenia (2, 3).
Kolejny sposób, który pomoże zapobiec biegunce podróżnych, to stosowanie probiotyków (2). Odpowiednie preparaty to m.in. Trilac, Bactilac, Probiotex, Linex. Probiotyk, a więc ściśle określone szczepy konkretnych bakterii, wykazuje korzystne dla zdrowia działanie.
W trakcie podróży warto sięgnąć po preparat, który nie tylko wzmocni florę bakteryjną jelit, ale też zadba o odporność. Takie działanie wykazuje synbiotyk Linex Complex. Zawiera szczep Lactobacillus rhamnosus GG, który w połączeniu z witaminami z grupy B i cynkiem wspomaga układ immunologiczny. Po probiotyk Linex, Trilac czy Bactilac warto sięgnąć nie tylko przed wyjazdem do krajów egzotycznych, ale też podczas antybiotykoterapii oraz dużego narażenia na stres. Dla najmłodszych z kolei przeznaczony jest Linex Baby lub 4 Lacti Baby w kroplach.
Wcale nie trzeba rezygnować z zagranicznych wojaży. Biegunka podróżnych stanowi realne zagrożenie, niemniej można jej w pewnym stopniu zapobiec. Na wszelki wypadek warto odpowiednio skompletować apteczkę, zabierając do niej preparaty na biegunkę, np. Stoperan, Laremid, Smecta, elektrolity oraz suplementy diety, np. Trilac, Linex (probiotyk nie tylko wzmocni florę bakteryjną, ale też wzmocni odporność). Będąc tak przygotowanym, można wyruszyć w podróż. Bon voyage!
Bibliografia
- Centers for Disease Control and Prevention (CDC). CDC Health Information for International Travel 2014. New York: Oxford University Press; 2014.
- Ksiądzyna D., Wpływ Lactobacillus acidophilus i Bifidobacterium lactis na utrzymanie równowagi flory jelitowej i kształtowanie odporności. „Zakażenia” 2011; 11: 58–63.
- Mach T., Biegunka podróżnych. „Gastroenterologia Kliniczna” 2011; 3(3): 121–126.
