Zaćma to choroba specyficzna – objawy zaćmy pojawiają się powoli, a samo schorzenie rozwija się niezauważalnie i bezboleśnie. I choć w 90% przypadków na zaćmę zapadają osoby po 60-tce, Ty również powinnaś wiedzieć, jakie są objawy zaćmy i w jaki sposób jest ona leczona.
Pierwsze objawy zaćmy
Zaćma polega na stopniowym, powolnym mętnieniu soczewki oka. Problemem w diagnozowaniu zaćmy jest to, że choroba rozwija się niezwykle wolno i łatwo się do tych zmian przyzwyczajać i nie zwrócić uwagi na pogorszenie się wzroku.
Początkowe stadia są całkowicie niezauważalne – zaćma nie powoduje bólu głowy, zaczerwienienia oka, problemów zdrowotnych ani żadnych innych powikłań. Później następuje pierwszy zauważalny objaw – pogorszenie jakości widzenia. Jeśli obraz Ci się rozmywa, a nawet zmiana szkieł okularów na mocniejsze nie wpływa na poprawę wzroku, powinna Ci się w głowie zapalić lampka ostrzegawcza.
Kolejne problemy to zaciemnienie widzenia – jasne kolory stają się coraz ciemniejsze, światło dzienne Cię oślepia i zdecydowanie lepiej czujesz się o zmierzchu i w pochmurne dni. Twoje oczy szybciej się męczą, czasem widzisz podwójnie, a obraz jest coraz bardziej zniekształcony.
Po pewnym czasie nie jesteś w stanie niczego zauważyć w ciemnym pomieszczeniu, a źrenica oka powoli zmienia kolor na szary.
Leczenie zaćmy – na czym polega?
Zaćma jest leczona operacyjnie – zmętniałą soczewkę lekarz usuwa (czy to przy użyciu środka, który ją rozpuści, lasera lub przez mikronacięcia), a w jej miejsce wstawiana jest sztuczna soczewka. Sam zabieg jest prosty i praktycznie nie zdarzają się komplikacje.
Do wyboru są 3 rodzaje soczewek, dobierane zależnie od potrzeb (i niestety zasobności portfela) pacjenta:
- soczewka jednoogniskowa ma na sztywno „nastawioną” ostrość na konkretny dystans od oka – zazwyczaj wybierane jest widzenie dalekie, by okularów potrzebować jedynie do patrzenia na obiekty położone blisko. Nie ma jednak przeciwwskazań, byś wybrała soczewkę do patrzenia bliskiego, a do dali używała okularów.
- Soczewka wieloogniskowa to soczewka, której konstrukcja pozwala na ostre widzenie w kilku różnych odległościach. Takie rozwiązanie pozwala praktycznie pominąć stosowanie okularów, jednak trzeba się przyzwyczaić do patrzenia przez nią, a sama narażasz się na problemy z widzeniem poświat i błysków światła (co znacząco utrudnia prowadzenie samochodu nocą).
- Soczewka akomodacyjna to wariant najdroższy, jednak jest pozbawiona największego mankamentu soczewek „twardych”. Soczewka akomodacyjna mocowana jest do mięśni oka i może być przez nie zniekształcana, co pozwala na widzenie zbliżone do tego zdrowym okiem.
Kiedy leczyć zaćmę?
Wśród osób starszych pokutuje przeświadczenie, że zaćmę można leczyć dopiero, gdy soczewka całkowicie zmętnieje. Jednak to nieprawda! Już pierwsze objawy zaćmy kwalifikują do przeprowadzenia operacji. I, jak podkreślają lekarze, im wcześniej zoperujesz zaćmę, tym lepiej!
Leczenie zaćmy można przeprowadzić w dowolnym wieku pacjenta i w dowolnym stadium zaawansowania choroby – chyba, że zbagatelizujesz problem i doprowadzisz do powstania zaćmy przejrzałej – wtedy na leczenie będzie za późno, a utrata wzroku nie będzie możliwa do odwrócenia. Dlatego jeśli tylko zauważysz pierwsze niepokojące objawy, udaj się na badania okulistyczne. Możesz na tym tylko zyskać!
