Astrid Lindgren to najbardziej znana na świecie autorka książek dla dzieci urodziła się 14 listopada 1907 r. w Vimmerby. (…)
Wymyślanie historii dla dzieci Astrid Lindgren zaczęła w wieku 34 lat, kiedy jej chora córeczka poprosiła o opowiedzenie jej czegoś. Tak powstała postać Pippi Pończoszanki, dziewczynki przełamującej konwencje świata dorosłych. Maszynopis nie został jednak zaakceptowany przez wydawnictwo. Pierwszą książką Astrid Lindgren przyjętą do publikacji została powieść dla dziewcząt „Zwierzenia Britt-Mari”. I tak w 1944 roku rozpoczęła się seria sukcesów szwedzkiej pisarki.
Napisała blisko 50 książek, stała się jedną z najbardziej wpływowych osób w Szwecji. Kiedy Astrid Lindgren odkryła, że płaci 102 procent podatku, napisała baśń Pomperipossa w Manismanii, co przyczyniło się do utraty władzy przez socjaldemokratów. W wyniku jej kampanii przeciwko złemu traktowaniu zwierząt przeznaczonych do uboju znowelizowano ustawę o ochronie zwierząt.
Astrid Lindgren umarła 8 stycznia 2002 r. w Sztokholmie, w wieku 95 lat.
Co sprawia, że dzieła Astrid Lindgren są tak wyjątkowe? W odpowiedzi na pytanie, skąd czerpie inspiracje, autorka wyjaśnia:
„Nie istnieje żadne inne dziecko, które może mnie zainspirować, poza tym dzieckiem, którym sama niegdyś byłam. Do pisania książek dla dzieci wcale nie jest konieczne posiadanie własnych dzieci. Trzeba tylko samemu kiedyś być dzieckiem. I mniej więcej pamiętać, jak to było.”
źródło: www.nk.com.pl
Jak bardzo skomplikowany jest świat pięciolatki wiedzą wszyscy rodzice. Pełen pretensji, żądań i wymyślania niestworzonych rzeczy – tak zwykle wygląda każdy normalny dzień. Dodatkowo okupiony słodką minką i wielki oczami pełnymi łez – każdy dorosły mięknie. Co zrobić, by nie dać sobą manipulować, a jednocześnie nie kłócić się z dziećmi? Dać im więcej swobody, dać im wybór i poczekać na efekty.
Mała Lotta pewnego dnia wstała lewą nogą. Wszystko było źle, wszystko było nie tak. Do tego mama kazała jej ubrać biały sweterek. Lotta nie chciała tego zrobić, więc zniszczyła sweter nożyczkami. Kiedy dotarło do niej co zrobiła, wystraszona nieodwracalnością faktu wyprowadza się z domu. Niedaleko, bo przez płot, do miłej sąsiadki. Ta, będąc kobietą mądrą i doświadczoną, pozwala małej Lotcie zamieszkać na stryszku. Pomogła jej posprzątać i umeblować pokoik i zostawiła ja samą. Lotta początkowo nieźle się bawi, odwiedzają ją rodzice i rodzeństwo, ale w końcu wszyscy idą do domu. Zapada zmrok a Lotta czuje się opuszczona i samotna. Zaczyna płakać, wtedy przyszedł tata i zabrał ją do domu. Lotta czuje się szczęśliwa, że wróciła do domu. Zrozumiała, że nigdzie nie będzie jej tak dobrze jak ze swoją rodziną.
Mądrość i spokój rodziców sprawiły, że przeżyte doświadczenia nie były dla Lotty traumatycznym przeżyciem, za to pozwoliły jej w spokoju zrozumieć błędy swojego postępowania.
Ciekawa książka dla małych buntowników, proponowana dzieciom w wieku od 4 do 8 lat. Duża czcionka pomaga maluchom w samodzielnym czytaniu, mniejsze dzieci zainteresują się ślicznymi obrazkami. Nie za długa treść nie pozwoli maluchom się znudzić, a morał zrozumie każdy malec.
