Depresja poporodowa pojawia się na ogół pomiędzy 2 a 12 miesiącem po porodzie. Stan taki często jest mylony z baby bluesem, który jest powodowany troską o dziecko. Wynika to z faktu, że kobieta w czasie poporodowym odczuwa podobne lęki, smutek i strach. Jednak baby blues jest stanem przejściowym, który samoistnie zanika, inaczej jest z depresją poporodową.
Co to jest depresja poporodowa? To choroba, która objawia się zniechęceniem, ogólną apatią, spadkiem nastroju lub chorobą nerwową. W przypadku depresji poporodowej obniżony nastrój pojawia się już w pierwszym dniu po porodzie, jednak stan taki powinien ustąpić samoistnie w ciągu 72 godzin po rozwiązaniu. W przypadku, gdy w tym czasie nie nastąpi zmiana nastawienia pacjentki, wtedy mówimy o depresji poporodowej.
Według danych statystycznych u około 50% kobiet po porodzie występują lekkie objawy psychiczne, 17% pacjentek z tego powodu wymaga pomocy psychiatry. U 50% matek po porodzie można zauważyć apatię poporodową, czyli łagodne zaburzenia nastroju. U 10-15% pań dochodzi do depresji poporodowej, a u 0,02% rozwija się psychoza poporodowa (źródło: www.psychiatria.pl/artykul/depresja-poporodowa/2269 ).
Na czym polega depresja poporodowa?
Większość kobiet po porodzie doświadcza krótkotrwałej zmiany nastroju, objawiającej się wzmożona drażliwością, płaczliwością oraz niepokojem. Taki stan określany jest jako baby blues i powinien minąć po kilku lub kilkunastu dniach od porodu. Depresja poporodowa to spadek aktywności, obniżenie nastroju, przygnębienie, które przedłuża się w czasie. Taki długotrwały, kilkumiesięczny stan depresyjny u kobiety po porodzie wymaga pomocy specjalisty i wsparcia ze strony najbliższych.
Depresja poporodowa związana jest z gwałtownym spadkiem hormonów płciowych w organizmie kobiety, takie zmiany powodują nerwowość, zachwianie stabilizacji życiowej, utratę poczucia bezpieczeństwa. Stężenie hormonów (progesteron, estrogeny i kortyzon) nagle zaczyna się gwałtownie obniżać po urodzeniu dziecka. Nasilenie smutku poporodowego najczęściej następuje w piąty dzień po połogu, wtedy poziom hormonów we krwi spada najszybciej. W tych pierwszych dniach po porodzie huśtawka nastroju jest naturalna, jeśli jednak nie mija w ciągu najbliższych dni, wtedy kobieta powinna udać się do specjalisty.
Depresja poporodowa – kiedy się objawia?
Pierwsze objawy depresji kobieta może zacząć odczuwać w ciągu pierwszego miesiąca po urodzeniu dziecka, jednak nie jest to regułą, bo mogą one się pojawić również pół roku po porodzie. Stan depresyjny objawia się zniechęceniem, apatią i brakiem siły. Cierpiące na depresję poporodową kobiety skarżą się na notoryczne zmęczenie, występujące nawet po odpoczynku. W tym stanie może wystąpić brak apetytu lub nadmierne objadanie. Dodatkowo młode matki, chorujące na depresję, obsesyjnie martwią się o dziecko, jednocześnie boją się z nim zostać same, myśląc, że nie potrafią się nim opiekować. Kobieta przechodzi stany lękowe, szybko wpada w panikę, jest smutna i płaczliwa.
Jak walczyć z depresją poporodową?
Kobieta po porodzie, u której utrzymują się długotrwałe stany depresyjne, powinna skonsultować się z lekarzem, może to być lekarz pierwszego kontaktu lub psychiatra (np. w placówce GeoMedical). Na podstawie wywiadu, rozmowy i zapoznaniu się z objawami lekarz ustala odpowiednią terapię. Może zalecić pacjentce dołączenie do grupy wsparcia, rozmowę z psychologiem lub udział w terapii poznawczo- behawioralnej. Dodatkowo zalecana jest właściwa dieta, aktywność fizyczna, odpoczynek i wsparcie najbliższych. W depresji poporodowej stosowana jest również kuracja farmakologiczna. Lekarz przepisuje leki przeciwdepresyjne, jednak mogą one być stosowane wyłącznie przez kobiety, które nie karmią naturalnie. Czasami w leczeniu tego schorzenia przepisywane są również leki hormonalne.
Depresja poporodowa jest chorobą, dlatego powinna być leczona. Kobieta, która nie radzi sobie z codziennością po urodzeniu dziecka i jest apatyczna, smutna, płaczliwa oraz rozdrażniona, musi koniecznie skonsultować się z lekarzem. Długotrwałe objawy depresji poporodowej mogą prowadzić do myśli samobójczych oraz do psychozy poporodowej.
