„Diamenty są najlepszym przyjacielem kobiety” – śpiewała Marylin Monroe. „Brylant świeci i w popiele” – głosi z kolei polskie przysłowie. Czy brylant i diament to określenia synonimiczne, a może istnieje między nimi istotna różnica? Odpowiadamy.
Brylant – oszlifowany diament
Z pewnością nieraz zdarzyło Ci się usłyszeć, że debiutującą aktorkę lub młodego piosenkarza-samouka media plotkarskie ogłaszały „nieoszlifowanym diamentem”. Najczęściej mówimy w ten sposób o osobach posiadających wrodzony talent, który wymaga odpowiedniego ukształtowania. Tak powstają prawdziwe gwiazdy. I brylanty.
Posługując się terminologią jubilerską, brylantem nazywamy diamenty o szlifie brylantowym. Jednakże w języku potocznym brylantami określa się wszystkie diamenty, niezależnie od rodzaju szlifu.
Jak powstają diamenty?
Kopalnie diamentów znajdują się w wielu miejscach na całym świecie m.in. w Rosji, Indiach, Australii, Demokratycznej Republice Konga, Angoli, Brazylii, Ghanie, a także w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie.
Proces krystalizacji diamentu zajmuje miliony lat. Odbywa się na dużych głębokościach przy działaniu wysokiego ciśnienia oraz wysokiej temperatury. Nazwa diamentu pochodzi od starogreckiego adamas, co oznacza „niezniszczalny” i „niepokonany”. Diament jest bowiem najtwardszą substancją występującą w przyrodzie. Powierzchnię diamentu można zarysować wyłącznie przy użyciu innego diamentu.
Diament w środowisku naturalnym ciężko odróżnić od kamienia nieszlachetnego m.in. ze względu na matową powierzchnię. Dopiero po oszlifowaniu nabiera wyjątkowego blasku. Jego piękny kształt i blask to efekty starannej i precyzyjnej pracy doświadczonych jubilerów.
Najcenniejsze diamenty wydobywane są ze złóż znajdujących się w Afryce Południowej. Największy i najczystszy kamień, jaki dotychczas znaleziono, został wydobyty w 1905 roku w Transwalu (w nieistniejącym już państwie, historycznie znajdującym się na terenie dzisiejszej Republiki Południowej Afryki). Jego masa wynosiła 3106 karatów! Klejnot otrzymał nazwę Cullinan od nazwiska dyrektora brytyjskiej spółki zajmującej się wydobywaniem diamentów, Thomasa Cullinana.
Kiedy diament staje się brylantem…
Zanim diament przeobrazi się w brylant, może stracić nawet do 50% swojej masy! Oszlifowane brylanty różnią się wielkością oraz masą, czyli liczbą karatów. Brylanty są efektem synergii działań natury i człowieka. Na ich wartość wpływają 4 parametry ujęte w międzynarodową zasadę 4C: czystość (clarity), barwa (colour), szlif (cut) oraz masa (carat). Barwę diamentu oznacza się za pomocą liter alfabetu łacińskiego od D do Z. Najbardziej wartościowe są kamienie bezbarwne, najmniej – diamenty o barwie żółtej. Masa kryształów liczona jest w karatach (ct). Im więcej karatów, tym droższy kamień. Czystość diamentu opisuje się za pomocą symboli literowych, pochodzących z określeń w języku angielskim. Diament wewnętrznie czysty oznaczony jest symbolem FL-IF (FL – flawless, IF – internally flawless). Precyzję szlifu ocenia się w sześciostopniowej skali (Ideal, Premium, Very Good, Good, Fair oraz Poor). Jeśli chodzi o kształt, najpopularniejszy jest szlif brylantowy. Oprócz niego możemy spotkać także szlif szmaragdowy, owalny czy kwadratowy i inne.
Oszlifowane diamenty najczęściej wykorzystywane są do wyrobu biżuterii. Tradycyjnie pierścionki z diamentemsą wręczane w chwili zaręczyn. Diament jako symbol trwałości, czystości i doskonałości jest jednym z najbardziej pożądanych kamieni szlachetnych.
Jednak diamenty wykorzystywane są nie tylko w jubilerstwie i złotnictwie, ale także do produkcji specjalistycznych urządzeń (np. wierteł dentystycznych lub narzędzi chirurgicznych), w medycynie, do wyrobu sztucznych włókien oraz półprzewodników.
Opracowanie: ACLARI Diamonds
