Hemofilia to choroba wrodzona. Jest związana z niedoborem czynnika VIII lub IX krzepnięcia krwi. Można rozróżnić hemofilię typu A lub B, których objawy są takie same, a nasilenie zależy od stopnia niedoboru jednego z czynników. Choroba dotyka prawie wyłącznie płci męskiej.
Objawy hemofilii
Objawami hemofilii są wylewy do mięśni i stawów, duże wylewy podskórne (siniaki), krwawienia z nosa. Nierzadko występują również krwawienia śródczaszkowe czy narządowe, najczęściej wskutek urazów. Najbardziej charakterystycznymi objawami hemofilii są wylewy do stawów łokciowych czy kolanowych. Chory czuje mocno rozpieranie, może czuć odrętwienie lub mrowienie. Jeśli nie zostaną podane leki dochodzi do silnej bolesności, czasem przykurczu stawu. W przypadku chorych na hemofilię nawet zwykła ekstrakcja zęba u lekarza stomatologa urasta do rangi problemu ze względu na przedłużające się krwawienie.
Leczenie hemofilii
Leczenie hemofilii polega na podawaniu koncentratu czynnika krzepnięcia krwi. Należy pamiętać, że koncentrat podaje się dożylnie. U chorych na hemofilię nie powinno się podawać żadnych zastrzyków domięśniowo z uwagi na możliwość występowania wylewów. Profilaktyczne podawanie koncentratu czynnika krzepnięcia czyni chorobę łagodniejszą i pozwala na większy komfort życia.
Każdy chory na hemofilię otrzymuje kartę chorego na wrodzoną skazę krwotoczną. W takiej karcie umieszczone są wszelkie dane osobowe chorego wraz z adresem, rozpoznanie choroby, informacje o sposobach leczenia, a także dane ośrodka lub przychodni, pod której opieką jest chory.
Podobną chorobą wrodzoną jest choroba von Willebranda, jednak jej przebieg jest lżejszy niż przebieg hemofilii. Objawami tej choroby jest nadmierna skłonność do siniaków i częste krwawienia z nosa. W przypadku kobiet mogą być obite i przedłużające się miesiączki.
Komfort życia
Chorzy na hemofilię nie powinni uprawiać ekstremalnych sportów, uważać w życiu codziennym. Dobrym sportem dla chorych na hemofilię jest pływanie lub ping-pong, z powodu niskiego ryzyka kontuzji.
Źródło: „One są wśród nas”, Ministerstwo Edukacji Narodowej, Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej, Warszawa 2009
