W poniższym artykule zajmę się zachowaniami typowymi dla wieku dziecka, od lat 6 do 9 oraz typowymi dziecięcymi potrzebami emocjonalnymi.
Sześciolatki
Jednym ze słów, które odzwierciedli naturę sześciolatka to – niezdecydowanie. Nigdy nie wie, co chce zjeść, w co się bawić, co na sobie ubrać. Bez przerwy zmienia zdanie w nawet błahych sprawach. Sześciolatki to okres, kiedy ponownie mama stanowi centrum świata, trudno jest im się zdecydować, czy się od mamy uwolnić czy jednak być przy niej blisko. Trudno jest im poradzić sobie z przegrywaniem, łatwo je urazić, są bardzo wyczulone na krytykę. Dość często zdarza się im kłamać, w zabawach z innymi chce zawsze przewodzić.
Siedmiolatki
Siedmiolatki są przede wszystkim wytrwałe. Jeśli coś sobie postanowią, będą dążyć do tego ze wszystkich sił. Mają bardzo wysokie wymagania względem siebie, chcą być doskonałe w tym co robią, nie lubią przegrywać i popełniać błędów. Wiek siedmiu lat to czas, kiedy dziecko się uspokaja, odkrywa samego siebie, jest nieco wycofane. Zwłaszcza, gdy na swojej drodze napotka trudności, ciągle zamartwia się na wszelki wypadek. Bardzo duże znaczenie ma dla niego to, co ktoś o nim myśli. Szybko się obraża, gwałtowanie reaguje złością.
Ośmiolatki
Ośmiolatki odkrywają świat garściami, trudno ich zatrzymać w miejscu, wszystko robią szybko. Szybko jedzą, piją, biegają, czytają, mówią. Wszystko szybko, jak gdyby brakowało im czasu. Osiem lat to okres przyjaźni i kłótni, dziecko szuka przyjaciół, bardzo martwi się gdy dojdzie do kłótni. Nadal mają silną więź z matką, potrzebują jej stale i nie chcą się nią dzielić. Dzieci w wieku lat ośmiu są szczególnie wyczulone na krytykę otoczenia.
Dziewięciolatki
Dziewięciolatki zaczynają się uwalniać od matek, nie potrzebują już jej obecności w każdym aspekcie życia codziennego. Może wręcz dochodzić do odpychania mamy, udawania, że jej nie słyszy, ignorowania. To samo występuje w stosunku do ojca, do tego dziewięciolatek jest zbuntowany, sprzeciwia się nakazom od rodziców, nie wykonuje poleceń. Potrzebuje samodzielności i wolności, i o to walczy ze wszystkich sił. Wykazuje silną wolę, traktuje życie bardzo poważnie i cieszą go własne sukcesy.
Potrzeby dzieci
Dziecko przede wszystkim potrzebuje czuć się ważne i potrzebne, chce być częścią rodziny i to należy mu umożliwić. Zachęcaj dziecko do pomocy w domu i chwal je za wszystko, co mu się uda zrobić. Należy jednak uważać, by nie wyrobić w dziecku przekonania, że musi być we wszystkim najlepsze. Mów mu jak najczęściej, że może być z siebie dumne, gdy coś mu się uda osiągnąć. Wiadomo, że jesteś z niego dumna, ale dziecko musie wiedzieć, że stara się dla siebie, a nie dla ciebie.
Źródło: „Kiedy twoja złość krzywdzi dziecko”, Matthew McKay, Patrick Fannin, Kim Paleg, Dana Landis, 2013
