Perymetr (znany również jako polomierz) to aparat służący do oceny pola widzenia, tzn. przestrzeni widzianej bez poruszania gałką oczną. Perymetria stanowi jedno z podstawowych, okulistycznych badań diagnostycznych. Przeprowadza się ją m.in. dla oceny sprawności kierowców, u pacjentów z podejrzeniem uszkodzenia nerwu wzrokowego (w jaskrze, druzach nerwu itp.), w diagnostyce chorób neurologicznych (guzy wewnątrzczaszkowe), a także przy okresowym monitorowaniu postępu zmian widzenia.
Zastosowanie perymetru w badaniach okulistycznych
Charakterystyczny element urządzenia perymetrycznego stanowi czasza, przed którą zasiada osoba badana. W celu unieruchomienia głowy, podbródek i czoło opierane są na podpórkach. Jedno oko pozostaje zasłonięte, a drugie (niekiedy zaopatrzone w szkło korekcyjne do bliży) wpatruje się w punkt usytuowany w centrum czaszy. Tam też znajduje się kamera rejestrująca ustawienie i zachowanie oka. W trakcie badania, w części obwodowej czaszy pojawia się punkty świetlny o różnym natężeniu. Zadaniem pacjenta jest poinformowanie, kiedy widzi cały punkt, a kiedy przygasa on i znika (używa się do tego np. specjalnego joysticka). Komputer rysuje pole widzenia, czyli zakres widzianych punktów.
Metody oceny pola widzenia przy pomocy perymetru
W trakcie badania przy użyciu perymetru, wyświetlanych i sprawdzanych jest ok. 200-400 punktów świetlnych. Sposób ich wyświetlania zależy od zastosowanej metody – kinetycznej bądź statycznej. W przypadku tej pierwszej, punkt przemieszcza się w czasie badania. W metodzie statycznej pojawia się i znika, a siła sygnału ulega zmianie – jedne bodźce świetlne wydają się bardzo silne, inne na granicy dostrzegalności. Pacjent nie jest do końca pewny, czy widział błysk, czy też nie. Nowoczesne urządzenia perymetryczne umożliwiają stosowanie obu metod zależnie od potrzeb. Tego typu profesjonalne polomierze posiada w swojej ofercie m.in. Poland Optical, dystrybutor wysokiej klasy sprzętu okulistycznego i optycznego.
Zalety korzystania z perymetru
Badanie z użyciem perymetru przebiega bardzo sprawnie – trwa od kilku do kilkunastu minut, w zależności od wybranego programu. Może być przeprowadzone w oświetlonym pomieszczeniu. Wyniki prezentowane są w formie graficznej. To specjalne mapy, które wskazują ewentualne ubytki i stopień ich nasilenia. Bywa, że odczyty nie są jednoznaczne – może to wynikać np. z nieprawidłowego reagowania pacjenta na sygnały świetlne. W razie wątpliwości co do wiarygodności badania, należy je powtórzyć. Kluczem do zyskania satysfakcjonujących wyników jest odpowiednia współpraca osoby badanej z urządzeniem. Czasami dopiero drugie lub trzecie podejście daje w pełni wymierny rezultat diagnostyczny.
