W poniższym artykule zajmę się zachowaniami typowymi dla wieku dziecka, które są absolutną normą i na pewno nie mają na celu wyprowadzanie cię z równowagi.
Dzieci podczas całego etapu rozwoju przechodzą przez wiele różnych etapów. Jedne są łatwe i przechodzą dość niezauważalnie, inne za to na długo pozostaną w twojej pamięci kojarząc się niezbyt przyjemnie. Jeśli kiedykolwiek słyszałaś lub czytałaś o buncie dwulatka, nie będzie to dla ciebie zaskoczeniem, gdy twoje rozkoszne, szczęśliwe dziecko pewnego dnia obudzi się w drugim wcieleniu z okrzykiem „NIE!!!” na ustach.
Odtąd wszystko stanie się inne:) Tylko nikt cię nie uprzedził, że będzie jeszcze bunt trzylatka, czterolatka, pięciolatka…
Należy również mieć na uwadze, że każde dziecko rozwija się w swoim własnym tempie oraz że cechy temperamentu sprawią, że nie do każdego dziecka będzie pasował opis poszczególnych etapów rozwojowych. Niniejszy artykuł ma charakter poglądowy i, mam nadzieję, pomocny każdej mamie.
Niemowlę
Pozwolę sobie pominąć etap od narodzin do pierwszego roku dziecka, gdyż podczas tego etapu raczej nie występują problemy wychowawcze. Wychowanie dziecka skłania się raczej ku czynnościom opiekuńczym.
Roczne dziecko
Tutaj jest pierwszy schodek. Niby małe, niby nieporadne, a żądań ma niczym władca. Na pierwszy rzut oka – egoista. Nic nie daje, wszystko chce dla siebie i to zaraz, teraz, natychmiast! Wszystko chce robić samodzielnie, obca jest dla niego zabawa w grupie, jest uparty do granic możliwości i zupełnie na opak rozumie co do niego mówisz. Ty mówisz „nie” on rozumie „tak”. Ma wielką potrzebę poznawania świata wszystkimi zmysłami.
Dziecko dwuletnie
Z dwulatkiem wbrew pozoru jest łatwiej niż z roczniakiem. Przede wszystkim w napięciu czekasz na bunt dwulatka, a kiedy nadejdzie, oddychasz z ulgą, że jest. Z ulgą, bo nie wiesz, co cię czeka.
Będzie z jednej strony łatwej, dziecko zaczyna mówić, niektórym idzie to już naprawdę sprawnie, porusza się również samodzielnie. Pamiętaj, że dzieci w tym wieku poruszają się biegiem i jest to normalne.
Trudniej natomiast będzie jeśli chodzi o autonomię młodego człowieka. Otóż twój mały odkrywca dochodzi do wniosku, że może decydować o sobie. Nie wie tylko, na co się zdecydować. Jeśli wybierze jedno, za chwilę okazuje się, ze miał na myśli to drugie. Bez końca zadaje pytanie „dlaczego?” i chociaż wydaje ci się, że za setnym razem w końcu zrozumiało, bez obaw, zada ci to pytanie po raz sto pierwszy.
Kolejnym problemem jest świat – taki wielki i przerażający. Maluch chce kontrolować chociaż jego małą część, najbliżej ma was, rodziców…
Dziecko trzyletnie
Piękny okres w życiu mamy. Dziecko chce być jak najbliżej rodzicielki i robić z nią jak najwięcej rzeczy. Sprzątać, prać, gotować, chodzić do toalety… no dobrze, to nie jest najpiękniejsze. Ciekawość świata jest tak wielka, że może nie wystarczać ci dnia na pokazywanie nowych rzeczy, bo chociaż malec pyta, nie zawsze czeka na odpowiedź. Po prostu ciekawi go już coś innego.
W tym wieku może pojawić się wyimaginowany przyjaciel, to nic groźnego, witaj się z nim jak z innym domownikiem, na pewno zrobisz dziecku przyjemność. Dziecko w tym wieku lubi wydawać polecenia i rozkazy, w tym zarówno rodzicom jak i dzieciom na placu zabaw.
Dziecko czteroletnie
Awanturnik, szalona głowa, wulkan emocji. Tak w skrócie można opisać czterolatka. To, co mu w duszy gra zadziwia nie jednego. Raz spokojny, kochany, do rany przyłóż, za chwilę gryzie, kopie i wrzeszczy. Jak to ogarnąć? Przeczekać, wyrośnie. Uwielbia przeklinać i czerpie z tego ogromną przyjemność. Zwłaszcza z twojej miny.
Wymyśla niestworzone historie, ale nie po to, by kłamać. Ćwiczy w ten sposób wyobraźnię. Jednak czasem zdarzy mu się skłamać, ale robi to raczej po to by uniknąć kary. Musisz pamiętać, że w tym wieku dziecko uważa, że jeśli coś trzyma w ręku to znaczy, że jest właścicielem też rzeczy. Nie ma to nic wspólnego z kradzieżą, ale zwróć baczniejszą uwagę, zwłaszcza w sklepach.
Dziecko pięcioletnie
Pięciolatek to cudowny wiek. Wie, jak odróżnić dobro od zła i chce być dobrym. Nie walczy o swoje zdanie, jest spokojny, ostrożny. Właściwie nie powinno być z nim kłopotów. Mama jest dla niego centrum świata, chce być jak najbliżej niej. Ciesz się tym okresem, bo to co czeka cię za rok, to istna powtórka z rozrywki.
Źródło: „Kiedy twoja złość krzywdzi dziecko”, Matthew McKay, Patrick Fannin, Kim Paleg, Dana Landis, 2013
