Kiedy twoje dziecko zachoruje zwykle nie śpisz całymi nocami czuwając przy łóżku. Wszystko co robisz, jest podporządkowane chorobie malucha, dwoisz się i troisz by tylko mu ulżyć w chorobie i aby jak najszybciej wyzdrowiało. Co jednak w sytuacji, kiedy choroba się przedłuża?
Co to jest choroba przewlekła?
Choroba przewlekła to stan patologiczny, który trwa więcej niż 4 tygodnie. Cechy choroby przewlekłej:
- wiek nie ma znaczenia,
- może trwać całe życie,
- jej przebieg może być łagodny lub gwałtowny,
- leczenie jest długie i żmudne,
- często proces leczenia wiąże się z długotrwałymi pobytami w szpitalu,
- niektóre z chorób przewlekłych zagrażają życiu dziecka.
Zaakceptowanie choroby przewlekłej
To właściwie jest pierwszy krok na tej niezwykle długiej i przykrej drodze. Choroba przewlekła powoduje, że całe życie dziecka się zmienia, a wraz z tą zmianą następuje przeorganizowanie życia rodziny. Zaakceptowanie takiej choroby jest trudne, gdyż wiadomo, że będzie długotrwała i nieodwracalna. Dodatkowym argumentem jest ciągły strach o dziecko i pełna gotowość, aby w razie pogorszenia stanu zdrowia znaleźć się jak najszybciej pod opieką lekarza. Trudno również zaakceptować ciągłe cierpienie dziecka, zarówno fizyczne jak i psychiczne. Należy również pamiętać, że mając dziecko przewlekle chore należy zapewnić mu szczególną opiekę ze strony szkoły tak, aby nie traciło nic z procesu edukacji.
Życie codzienne z dzieckiem przewlekle chorym
Oprócz tego, że chore dziecko choruje, to znaczy ma momenty, gdy czuje się lepiej i momenty, gdy stan zdrowia ulega pogorszeniu – jest dzieckiem. Dziecko powinno czuć radość z odkrywania świata, poznawania nowych rzeczy, mieć kontakt z rówieśnikami (na tyle, na ile jest to możliwe).
Psychologiczne problemy w przypadku dziecka przewlekle chorego
Dziecko przewlekle chore, ograniczone licznymi zakazami i nakazami, często żyjące tylko w gronie najbliżej rodziny, doznaje różnych trudności. Takimi problemami mogą być:
- lęk, uczucie smutku i niepewności,
- dziecko skupia się na podstawowych potrzebach, czyli jedzeniu i piciu,
- niechętnie myśli o tym, co będzie w przyszłości,
- ma obniżoną samoocenę, słabe poczucie własnej wartości, czuje się odrzucony od rówieśników,
- wszechogarniające poczucie nudy.
Lęk przed śmiercią
Lęk przed śmiercią dotyka już bardzo małe dzieci. One doskonale zdają sobie sprawę z tego, do czego może ich doprowadzić choroba. Zwłaszcza, jeśli często leżą w szpitalu i są świadkami takich zdarzeń. Należy z dzieckiem rozmawiać o tym, nie unikać tematu, ale też nie sprawiać wrażenia, że dzieje się coś strasznego. Ono i tak się boi, nie ma powodu straszyć dziecka dodatkowo.
Jeśli masz dziecko z chorobą przewlekłą, staraj się zapewnić mu maksimum normalnego życia, na tyle, na ile pozwoli na to jego choroba. Cały strach jaki ściska ci serce ukryj głęboko, to ty i twoje zachowanie da dziecku podstawy do tego, by czuć się bezpiecznie.
Źródło: „One są wśród nas”, Ministerstwo Edukacji Narodowej, Centrum Metodyczne Pomocy Psychologiczno-Pedagogicznej, Warszawa 2009
