Na granicy Wenezueli, Gujany i Brazylii znajduje się osobliwy szczyt – góra o płaskim szczycie, wznosząca się na ponad 2300 m ponad okolicę. 400-metrowa ściana ze skał osadowych, dumnie stojąca na tym terenie od 2 miliardów lat – jaką tajemnicę skrywa Roraima?
Góra Roraima – fakty
Pionowa skalna ściana wznosząca się na 400 metrów ponad okalające górę lasy nie pozwala się łudzić, że wypad na szczyt będzie prosty. Wytyczonych szlaków jest kilka, ale nie są to chodniki i utwardzone trakty. Spodziewaj się co najwyżej ubitej ziemi i licznych kałuż, typowych dla tropikalnego klimatu.
U podnóża góry masz do czynienia z klasyczną dżunglą, wysoką wilgotnością i temperaturami rzędu 30 stopni celsjusza. Natomiast na szczycie klimat jest znacznie ostrzejszy, ze zmienną pogodą i 10 stopniami ciepła. Pewny jest jedynie deszcz, padający tam niemal każdego dnia.
Gołe skały, wypłukiwane przez codzienne deszcze oraz specyficzny mikroklimat sprawiły, że na szczycie Roraima znajdziesz gatunki roślin i zwierząt niespotykane nigdzie indziej! Rosną tu wszelkiej maści krzewinki, orchidee i skalniaki – i całkiem pokaźna liczba gatunków owadożernych! Poza owadami pojawia się tu nieco jaszczurek, kilka gatunków ptaków i drobne gryzonie.
Opowieści z eksplorowania szczytu stały się dla Artura Conan Doyle’a inspiracją do napisania powieści „Zaginiony Świat”, można więc sobie wyobrazić, jak unikalny jest to widok.
Wokół Roraima nie ma żadnego wyższego szczytu – najbliższa wysoka góra znajduje się „zaledwie” 550km od tego szczytu, więc nic nie zaburza widoków. 😉
Pień Potężnego Drzewa
Oczywistym jest, że tak wyjątkowe miejsce musiało dla tubylców mieć wielką wartość – i faktycznie, z górą Roraima wiąże się pewna legenda. Otóż, wedle plemienia Pemon, ta góra jest tak naprawdę skamieniałym pniem drzewa, które miało rodzić wszystkie owoce i warzywa świata. Niestety przodkowie plemienia Pemon postanowili ściąć to drzewo dla swoich korzyści – a upadające drzewo wywołało ogromną powódź (stąd nazwa góry, oznaczająca „Wielki Błękit”). Nie bez znaczenia jest także fakt, że tubylcy takie płaskie góry nazywają tepui, co oznacza „dom duchów”.
Jak dostać się na szczyt?
Obecnie, aby dostać się na szczyt, trzeba wędrować przez teren ogromnego parku narodowego, więc przed wyjściem na szlak będziesz potrzebowała specjalnego pisemnego pozwolenia. Typowa wyprawa na Roraima i z powrotem zajmuje 5-6 dni, wymaga noclegów dżungli i znoszenia bardzo solidnych opadów deszczu.
Przewodnik nie jest niezbędny, jeśli zależy Ci wyłącznie na zdobyciu szczytu. Ciekawostką jest fakt, że główną drogą prowadzącą na szczyt jest ta wytyczona w 1884 roku przez botanika Sir Everarda im Thurna, prowadząca na szczyt od strony wschodniej. Pozostałe stoki są niezwykle trudne i tylko zawodowi wspinacze próbują się po nich wspinać na szczyt.
Jeśli jednak chcesz dokładniej obejrzeć te 31km kwadratowych gołych skał i pojedynczych drobnych roślin, wynajęcie lokalnego przewodnika będzie niezbędne, bo zgubić się tu jest niezwykle łatwo. Wbrew pozorom nazwanie tego terenu równym jest poważnym nadużyciem, gdyż szczyt Roraima jest skalnym labiryntem, pełnym zapadlisk, jaskiń, studni i wąwozów. Najbardziej malownicza jest pod tym względem północna część góry, leżąca na terenie Gujany.
